Ik ben gewoon een Nederlander. Zegt de blik in zijn strak blauwe ogen mij met volle overtuiging. Ik zie dat hij trots op mij is. Zijn lippen bewegen en bevestigen zijn overtuiging. Hij is er zo zeker van dat niet ziet dat hij mij daarmee een stomp in mijn buik bezorgd. Hij zal de ‘waarom’ achter deze lichte belediging waarschijnlijk niet eens begrijpen. En velen, die het ook goed bedoelen, met hem. Hij bevestigd wat ik deels ben, maar hij beseft niet dat het toch echt niet zo gewoon is.
Photo: unknown
Ik ben ervan overtuigd dat wij, onze individualistische maatschappij, ons momenteel in een tussenfase van het leven bevinden. Met verschillende realiteiten zijn we allemaal onderweg op deze wereld. Iedereen maakt van alles mee en verwerkt informatie op z’n eigen manier. We proberen met elkaar overweg te kunnen, maar voornamelijk met de tijd. We leven in een wereld met dezelfde kansen, maar niet iedereen krijgt de ruimte om deze te benutten.
Mijn ouders zijn meer dan 30 jaar geleden naar Nederland geëmigreerd. Hierdoor hebben zij de afstand naar hun kansen vergroot en daarmee die van hun kinderen. Door hun omgeving, in dit geval letterlijk, te veranderen konden zij ruimte maken om kansen te pakken. Ik denk dat dit een universeel proces is. Het aantal stappen dat je moet maken hangt af van de sociale klasse waartoe je behoort en welke mogelijkheden je ziet. Het aantal stappen dat je moet maken om dezelfde kansen te kunnen benutten maken onze ervaringen verschillend. Je achtergrond is essentieel, omdat het bepalend is voor de manier waarop je je voortbeweegt en bepaalde stappen neemt binnen de samenleving.
Vaak gaan we reactief in op wat we in het nu ervaren en willen bereiken. We staan vaak niet stil bij het kader waarin dit plaatsvindt. Ons kader is de Westerse samenleving. Imperialisme heeft ervoor gezorgd dat de westerse beschaving, met name Europa, doormiddel van kolonisatie en kolonialisme een dominante rol binnen de wereldbeschavingen heeft verkregen, met alle bijkomende gevolgen van dien. Zoals we in de geschiedenis terug kunnen vinden werd kolonialisme gerechtvaardigd door racisme. Een eeuwenoude traditie dat tot institutioneel racisme heeft geleidt en ons gedrag binnen de maatschappij beïnvloedt. We hebben ons aangeleerd om ons te focussen op de inhoudelijke, persoonlijke elementen van het leven. Gelukkig beseffen steeds meer mensen dat het kader waarin je je bevindt wel degelijk van belang is, alleen dan kan wat je doet het beoogde effect krijgen.
Ondanks aangepaste wetten, algemene burgerrechten en nieuwe visies is racisme nog steeds een alledaagse tool dat polarisatie stimuleert. Onze maatschappij heeft niet optimaal kunnen herstellen van de effecten van segregatie. Dit maakt dat het proces van sociale mobiliteit binnen onze samenleving niet gelijk is. Als er geen bewustwording is gevierd bij de dominante groep, dan heeft het naar mijn mening geen zin om een beroep te doen op het empathisch vermogen met betrekking tot zogenoemde minderheden. Het zorgt namelijk voor ruis in de samenleving en stagneert de sociale ontwikkeling van de maatschappij. Onze omgang met elkaar is nog steeds een grotere uitdaging dan wenselijk is. Zodra er een publieke discussie ontstaat heeft iedereen een mening, maar slechts een selecte groep luistert echt oprecht naar de ander.
Photo: unknown
Sommige mensen vinden vroeger te ver gezocht, te lang geleden. Maar wat is te lang en wie bepaald dat op grond van wat? Als je een tweedehands auto koopt of een huisdier dan wil je ook de juiste achtergrond informatie hebben, zodat je weet wat de status is en je daarop kan anticiperen. Als we zorgeloos met elkaar om willen gaan, dan moeten we ervoor zorgen dat we zichtbaar zijn aan elkaar. We moeten elkaar onvoorwaardelijk willen zien en horen.
Ik wil niet voldoen aan jouw denkbeelden. Je hoeft me niet te zeggen wie ik ben of wat ik kan. Ik wil er niet bijhoren. Jouw realiteit is niet mijn realiteit. Jij bepaald niet wat de waarheid is. Je kan je ervaringen niet meten aan mijn bestaan en op basis daarvan met mij omgaan zoals je jezelf ziet. Ik wil mezelf kunnen zijn. Ik ben vandaag, omdat gisteren er was. Ik wil dat je mij ziet en alle factoren die mijn persoon beïnvloeden, hoe ongemakkelijk het jou ook maakt. Ik wil in de toekomst dat mijn geschiedenis jouw geschiedenis ontmoet.
(Dus)DatDus 