Holi is geen houseparty!

Er is een nieuwe hashtag gaande #holiisgeenhouseparty en dat klopt. In maart viert de Hindoestaanse gemeenschap de lente, het begin van een nieuw jaar oftewel Holi. Deze spirituele viering gaat gepaard met een traditie aan rituelen. Een cultureel erfgoed dat sinds 2012 aangetast wordt door de organisatie Holi Festival of Colours. Culturele appropriatie is een term die in Nederland steeds vaker kracht wordt bijgezet.

De actiegroep Holi is geen houseparty protesteert tegen de minachting van Hindostaans cultureel erfgoed door organisaties die de viering uit context halen en de spirituele benaming schade toebrengen. Je zou het niet denken maar het toe-eigenen van culturele elementen van een ander is diefstal. Holi Festival of Colours verbindt hun house party aan het gedachtegoed en de Holi viering van de Hindoestaanse gemeenschap. Je zou kunnen zeggen dat de Hindoes zich gevleid moeten voelen dat hun feest omarmd wordt in de Westerse wereld. Je zou ook kunnen zeggen dat deze vleierij pretentieus is omdat de essentie van de traditionele viering totaal genegeerd wordt. Net zoals de klachtenbrieven die  een gedeelte van de Hindoestaanse gemeenschap aan de organisatie van Holi Festival of Colours heeft geschreven.

Respect heeft altijd een grote rol gespeeld in mijn opvoeding. Spreken tijdens de les zonder vinger omhoog was een doodzonde. Deed je het toch dan kreeg je straf van de juf voor je respectloze gedrag. Op straat is het ook niet veel anders. Ben je respectloos? Dan kan je er donder op tegen zeggen dat je wordt uitgescholden en als je nog even verder gaat dan kan het maar zo dat je een goeie klap ontvangt.  Ik heb geleerd om respect te hebben voor mensen, voor gedachtegoed, cultuur, religie maar ook voor spullen. Ook vonden mijn ouders het belangrijk dat ik vragen stel als ik iets niet begrijp, iets niet weet of om dichter te kunnen komen bij wat ik zou willen bereiken. 

De Holi viering is niet alleen voor Hindoestanen, integendeel, iedereen is welkom om mee te doen. Cultuur is een term dat respect met zich meedraagt. Heb je interesse of vind je een bepaald gegeven leuk, verdiep je dan in de achtergrond. Ik ben van mening dat gemeenschappen zich nooit ondoordacht gedragen. Stel vragen, er is altijd een verhaal om de context te kunnen begrijpen. Respecteer dat niet alles wat je vindt jou het recht op vindersloon geeft. Tot die tijd schrijven we hashtag Holi is geen house party. 

600415_10154030631308007_7709300987199939076_n

Advertentie

Wat jij wil!

Ik stoor me al een tijdje aan de stapel niet-nagekomen-afspraken achter in mijn hoofd. De afspraken met mensen waar je een emmer vol liefde voor hebt, maar waarvan het contact eigenlijk toch wel sterk verwaterd is. Telkens weer komen de goede bedoelingen ertussen. Het is niet zo dat je deze mensen helemaal niet meer ziet. In tegendeel.  Je komt ze nu misschien wel vaker tegen op straat of in de supermarkt dan de bedoeling is, maar verstoppertje is allang geen leuk spel meer. Iedere keer weer begroet je elkaar liefdevol, je vraagt naar de huidige stand van zaken in het leven om vervolgens af te sluiten met een -moeten-we-echt-gauw-doen afspraak in het luchtledige. Niemand is concreet. De wil is er, maar waarom komt het er dan niet van?

Ze zeggen dat drukte geen excuus is, iedereen is druk. Ik ben ècht druk. Druk met van alles, behalve met wat echt moet. Wat bepaald welke prioriteiten je stelt? En wat zeggen die gestelde prioriteiten over de prioriteiten die nu niet bovenaan staan? Je moet toch ergens beginnen? Derden die bij deze achtergestelde prioriteiten betrokken zijn kunnen er aanstoot aan nemen. Ze denken dat ze niet belangrijk genoeg zijn voor mij omdat ze niet bovenaan staan. Ik betwijfel of dat echt zo is. Ik ervaar dat namelijk absoluut niet zo. Voor mij zit er geen enkele gemakkelijkheid in het maken van lijstjes. Doet dat er toe? Ik wil het niet afschuiven maar volgens mij is het probleem voor een groot gedeelte projectie. Het gaat namelijk om hen, niet om mij. 

wat-wil-jij

Ik vind kiezen zo enorm kut! Ik heb alle vrijheid zolang ik maar voor het juiste kies. Maar wat is juist? Iedere keer weer moet ik een afweging maken tussen mijn wil en de wil van een ander. Je hoeft geen boekhouder te zijn om te begrijpen dat beide zijden met elkaar in evenwicht moeten zijn om de balans op te kunnen maken. Maar hoe doe ik dat? Hoe maak ik de balans op zonder dat ik iedere keer hoef te strijden? Hoe zorg ik ervoor dat ik stop met stapelen? Is stapelen wel het probleem? Tijd heb ik niet dus moet ik ruimte maken. Ruimte maken. Maken is doen. Het doen van de niet-nagekomen-afspraken is nu aangebroken. Ik stop met het stellen van vragen. Ik stop met het beantwoorden van vragen. Ik ga vaker nee zeggen. Minder hierover nadenken. Ik ga meer doen. Ik ga vaker ja zeggen tegen mijn wil. Heb je het door? Het is dubbel en ik denk dat dat nog wel een tijdje zo blijft bij mij.