DusDatDus!

Creatief zijn is heerlijk en het mooie is dat iedereen het kan. In mijn hoofd ben ik constant bezig met mijn ideeën en creaties. Het maakt me gelukkig.  De afgelopen maanden heb ik geprobeerd om mijn bedenkingen in de praktijk om te zetten en heb ik mijn blog even on hold gezet. De balans is opgemaakt en ik ben er weer!

Ik heb  het gevoel dat 2017 een goed jaar gaat worden voor de wereld. Een betere wereld begint bij jezelf dus ik ga dit jaar weer mijn best doen. Veel mensen hebben rond de jaarwisseling goede voornemens voor het komende jaar. Ik heb ze eigenlijk het hele jaar.
Aan het einde van elk jaar kijk ik wel altijd even terug naar hoe het me het afgelopen jaar is vergaan. Vragen als wat heb ik gedaan? Wat heb ik behaald? Waar ben ik trots op en wat wil ik in de toekomst?
Het enige wat ik wil voor 2017 is ideeën concreet maken. Niet morgen doen, nee nu. Ook als ik het nog niet helemaal heb uitgedacht. Peace of cake hoor ik je denken. Nou, niet voor een Steenbok, so wish me luck.

Ik heb deze eerste maand van het jaar al een stap gezet. Niet omdat het januari is, maar omdat ik deze stap al een tijd alleen in mijn hoofd maakte. In 2012 (waar gaat de tijd hè?) heb ik samen met Simone Zeefuik contact gemaakt met de bewoners van de Vluchtkerk. Wat begon als een vrij naïef we-willen-wat-goeds-doen-voor-de-mensen eindigde voor mij in een lichte mate van activisme.

Als opgevangen worden in een koude, natte kerk zonder elektriciteit je dankbaar maakt, dan wil ik niet weten wat je door hebt moeten maken. Je hebt geen vrienden, geen familie, je bent helemaal alleen in een land waar bijna iedereen op je neerkijkt. Je dagbesteding bestaat, omdat je niet mag werken en je niks meer bezit, uit wachten. Letterlijk, op een plastic tuinstoel. Er zijn geen voorzieningen om tot jezelf te komen en je geest enigszins tot rust te sussen. Met dit besef verruilden we toen onze meegebrachte Surinaamse pasteitjes voor het opzetten van een boekenactie.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Dankzij geld en boekdonaties konden de mensen in de Vluchtkerk worden voorzien van enige ontspanning. Het is inmiddels 2017. Meer dan de locatie van deze mensen is hun situatie niet veel veranderd. Op dit moment zijn wij dan ook weer druk bezig met het opzetten van een nieuwe actie. Mocht je de naam Sister Postman voorbij zien komen, dan hoop ik dat je even stil zal staan om te kijken hoe jij samen met ons een kleine bijdrage kan leveren in het creëren van lichtpuntjes in een vrij uitzichtloze situatie. Ik wens je een fijn, vrij en liefdevol jaar toe!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Advertentie

Holi is geen houseparty!

Er is een nieuwe hashtag gaande #holiisgeenhouseparty en dat klopt. In maart viert de Hindoestaanse gemeenschap de lente, het begin van een nieuw jaar oftewel Holi. Deze spirituele viering gaat gepaard met een traditie aan rituelen. Een cultureel erfgoed dat sinds 2012 aangetast wordt door de organisatie Holi Festival of Colours. Culturele appropriatie is een term die in Nederland steeds vaker kracht wordt bijgezet.

De actiegroep Holi is geen houseparty protesteert tegen de minachting van Hindostaans cultureel erfgoed door organisaties die de viering uit context halen en de spirituele benaming schade toebrengen. Je zou het niet denken maar het toe-eigenen van culturele elementen van een ander is diefstal. Holi Festival of Colours verbindt hun house party aan het gedachtegoed en de Holi viering van de Hindoestaanse gemeenschap. Je zou kunnen zeggen dat de Hindoes zich gevleid moeten voelen dat hun feest omarmd wordt in de Westerse wereld. Je zou ook kunnen zeggen dat deze vleierij pretentieus is omdat de essentie van de traditionele viering totaal genegeerd wordt. Net zoals de klachtenbrieven die  een gedeelte van de Hindoestaanse gemeenschap aan de organisatie van Holi Festival of Colours heeft geschreven.

Respect heeft altijd een grote rol gespeeld in mijn opvoeding. Spreken tijdens de les zonder vinger omhoog was een doodzonde. Deed je het toch dan kreeg je straf van de juf voor je respectloze gedrag. Op straat is het ook niet veel anders. Ben je respectloos? Dan kan je er donder op tegen zeggen dat je wordt uitgescholden en als je nog even verder gaat dan kan het maar zo dat je een goeie klap ontvangt.  Ik heb geleerd om respect te hebben voor mensen, voor gedachtegoed, cultuur, religie maar ook voor spullen. Ook vonden mijn ouders het belangrijk dat ik vragen stel als ik iets niet begrijp, iets niet weet of om dichter te kunnen komen bij wat ik zou willen bereiken. 

De Holi viering is niet alleen voor Hindoestanen, integendeel, iedereen is welkom om mee te doen. Cultuur is een term dat respect met zich meedraagt. Heb je interesse of vind je een bepaald gegeven leuk, verdiep je dan in de achtergrond. Ik ben van mening dat gemeenschappen zich nooit ondoordacht gedragen. Stel vragen, er is altijd een verhaal om de context te kunnen begrijpen. Respecteer dat niet alles wat je vindt jou het recht op vindersloon geeft. Tot die tijd schrijven we hashtag Holi is geen house party.