Creatief zijn is heerlijk en het mooie is dat iedereen het kan. In mijn hoofd ben ik constant bezig met mijn ideeën en creaties. Het maakt me gelukkig. De afgelopen maanden heb ik geprobeerd om mijn bedenkingen in de praktijk om te zetten en heb ik mijn blog even on hold gezet. De balans is opgemaakt en ik ben er weer!
Ik heb het gevoel dat 2017 een goed jaar gaat worden voor de wereld. Een betere wereld begint bij jezelf dus ik ga dit jaar weer mijn best doen. Veel mensen hebben rond de jaarwisseling goede voornemens voor het komende jaar. Ik heb ze eigenlijk het hele jaar.
Aan het einde van elk jaar kijk ik wel altijd even terug naar hoe het me het afgelopen jaar is vergaan. Vragen als wat heb ik gedaan? Wat heb ik behaald? Waar ben ik trots op en wat wil ik in de toekomst?
Het enige wat ik wil voor 2017 is ideeën concreet maken. Niet morgen doen, nee nu. Ook als ik het nog niet helemaal heb uitgedacht. Peace of cake hoor ik je denken. Nou, niet voor een Steenbok, so wish me luck.
Ik heb deze eerste maand van het jaar al een stap gezet. Niet omdat het januari is, maar omdat ik deze stap al een tijd alleen in mijn hoofd maakte. In 2012 (waar gaat de tijd hè?) heb ik samen met Simone Zeefuik contact gemaakt met de bewoners van de Vluchtkerk. Wat begon als een vrij naïef we-willen-wat-goeds-doen-voor-de-mensen eindigde voor mij in een lichte mate van activisme.
Als opgevangen worden in een koude, natte kerk zonder elektriciteit je dankbaar maakt, dan wil ik niet weten wat je door hebt moeten maken. Je hebt geen vrienden, geen familie, je bent helemaal alleen in een land waar bijna iedereen op je neerkijkt. Je dagbesteding bestaat, omdat je niet mag werken en je niks meer bezit, uit wachten. Letterlijk, op een plastic tuinstoel. Er zijn geen voorzieningen om tot jezelf te komen en je geest enigszins tot rust te sussen. Met dit besef verruilden we toen onze meegebrachte Surinaamse pasteitjes voor het opzetten van een boekenactie.
Dankzij geld en boekdonaties konden de mensen in de Vluchtkerk worden voorzien van enige ontspanning. Het is inmiddels 2017. Meer dan de locatie van deze mensen is hun situatie niet veel veranderd. Op dit moment zijn wij dan ook weer druk bezig met het opzetten van een nieuwe actie. Mocht je de naam Sister Postman voorbij zien komen, dan hoop ik dat je even stil zal staan om te kijken hoe jij samen met ons een kleine bijdrage kan leveren in het creëren van lichtpuntjes in een vrij uitzichtloze situatie. Ik wens je een fijn, vrij en liefdevol jaar toe!
(Dus)DatDus 